خورشيد به نيمه‌ي راه خود رسيده است. اين ستاره‌ي 4.6 ميليارد ساله که حيات همه ي سيارات به آن وابسته است تنها 5 ميليارد سال ديگر زنده خواهد ماند. اما بعد از اين تازه آغاز راهي زيبا در آسمان است، این در حال است که ستارگان مشابه خورشيد معمولا 10 تا 20 ميليارد سال مي‌تابند.

و حدود 5 ميليارد سال طول مي‌کشد تا يک ستاره مانند خورشيد در زمره‌ي ستارگان بالغ رشته‌ي اصلي قرار گيرد. در سال 1942 ستاره شناسان نشان دادند وقتي تنها 12 درصد هيدروژن درون هسته‌ي ستاره به هليوم تبديل شود، اين ستاره دوره جديدي از زندگي را آغاز مي‌کند و حالا خورشيد در دوره‌ي بلوغ خود به سر مي‌برد.

اين داستان چيزي شبيه تمام شدن سوخت يک دستگاه است. چرا که گرماي ستاره يکباره خاموش مي‌شود و ستاره به يکباره درون خود فرو مي‌رود.

هر ستاره، در کهن سالي خود، با خاموش شدن همجوشي‌هاي درون هسته‌اش، جاذبه‌ي آن افزايش مي‌يابد و ستاره روز به روز کوچک و کوچکتر مي‌شود و به درون خود فرو مي‌رود.

در زمان از بین رفتن خورشید، اين ستاره يه يک توپ بزرگ سرخ تبديل مي‌شود. در اين فرايند، حجم خورشيد به قدري افزايش مي يابد که مدار زمين را نيز در بر مي گيرد و در اين حالت چگالي آن نزديک به چگالي آب مي‌شود.

7 يا 8 ميليارد سال ديگر، خورشيد نمايشي زيبا در کهکشان راه شيري ترتيب مي‌دهد.اما نمايش اصلي زماني است که خورشيد به يک سحابي سياره‌اي تبديل شود.سحابي‌اي که حدود 50 هزار سال عمر خواهد کرد.

وقتي خورشيد به سحابي سياره‌اي تبديل شود، گرد و غبار و گازها با سرعت بسيار زياد و مانند گلوله‌هاي گازي به اطراف پرتاب مي‌شود.در همين اثنا،  که حالا گرم هم هست، باعث يونيزه شدن گاز هاي اطراف شده و مانند يک لامپ فلورسنت عمل مي‌کند.

وقتي به آسمان نگاه مي‌کنيد و سحابي‌هاي رنگارنگ را رصد مي‌کنيد يادتان باشد شما به خودتان نگاه مي‌کنيد. ما نيز جزئي از ستارگانيم که روزي به آسمان رنگ مي‌دهيم.